© Aleksandar Urošević

© Milivoj Krstić

© Milivoj Krstić

© Milivoj Krstić

Ukupna dužina tela slepića je do 50 cm, najčešće manje. Rep je duži od tela ali kod odraslih životinja je uglavnom kraći jer se u slučaju opasnosti odbacuje i ne regeneriše. Krljušti slepića su glatke i imaju karakterističan odsjaj. Osnovna boja tela je siva ili smeđa, ponekad bakarna ili crvenkasta. Ženke imaju uzdužnu vertebralnu liniju i bokove tamnije od leđa, mužjaci su ujednačenije obojeni. Slepić je jedini beznogi gušter u Srbiji i laici ga jako često mešaju sa zmijama.

Slepići rađaju žive mladunce, broj mladih u leglu, zavisno od veličine ženke, može biti između 3 i 26. Dugovečni su, u divljini mogu poživeti 10–15 godina, u zatočeništvu i do 54 godine. Hrane se najviše puževima, golaćima i glistama, u manjoj meri zglavkarima i sitnim gmizavcima.

Preferira dobro obrasla i relativno vlažna staništa: livade, pašnjake, ivice šuma i šibljake, može se naći i na antropogenim staništima poput ivica puteva, bašti i parkova. Kreće se sporo i vodi skrovit način života. Najčešće se krije ispod kamenja i panjeva ili u rastresitoj zemlji. Jako retko se sunča direktno, uglavnom se greje ispod vegetacije ili drugih objekata koji se brzo zagreju na suncu (kamenja, metalnih ploča, starih guma, itisona...). Može se naći i u planinama, sve do 2000 m nadmorske visine.

Slepić naseljava najveći deo Evrope, osim južnog Pirinejskog poluostrva, Irske i severne Skandinavije. U Srbiji je široko rasprostranjena i relativno česta vrsta, osim u nekim delovima Vojvodine.

Novije genetičke analize pokazale su da je slepić zapravo kompleks vrsta koje je jako teško morfološki razlikovati (tzv. kriptične vrste). Prema ovim analizama Srbiju naseljavaju dve vrste ovog kompleksa: Anguis fragilis i Anguis colchica (Nordmann, 1840), sa još uvek nejasnom granicom između ove dve forme.

IUCN Red List: LC

Tekst: Aleksandar Urošević