© Aleksandar Simović

© Aleksandar Urošević

© Aleksandar Urošević

© Aleksandar Urošević

Stepski gušter je dug do 8 cm od vrha njuške do kloake, rep je otprilike dvostruko duži od tela. Telo je robustno a glava visoka. Središnji deo leđa je zelene boje, oivičen smeđom zonom sa tamnim mrljama, mogu biti prisutne i svetle dorzolateralne pruge. Kod južnih populacija smeđa boja na leđima može odsustvovati a dorzolateralne pruge su bleđe. Ventralna strana tela je bela, žuta, narandžasta ili crvena. Kod juvenilnih jedinki odsustvuje zelena boja a pruge mogu biti jače izražene.

Hibernacija stepskog guštera traje od kraja oktobra/početka novembra do marta. Može imati dva legla od 2–10 jaja godišnje, mladi se izležu od sredine jula do septembra. Hrani se mahom insektima i paucima.

Nizijska je vrsta koja živi isključivo na tlu, ograničene sposobnosti penjanja. Preferira suva staništa obrasla niskom vegetacijom tipa stepe ili obraslih peščara i kamenjara. Zaklon traži u vegetaciji, rupama u zemlji ili pod kamenjem.

Stepski gušter naseljava istočni deo Balkanskog poluostrva, do centralne Srbije i Albanije na zapadu i sve do do Krima na istoku. Severne granice areala nalaze se u južnoj i istočnoj Rumuniji i Mađarskoj. U Srbiji je rasprostranjenje ove vrste disjunktno, vezano za fragmente stepskih staništa, i sastoji se iz tri glavna dela: ravničarskih populacija u Panonskoj i Vlaškoj niziji kao i brdsko-planinskih populacija u centralnim, južnim i jugozapadnim delovima Srbije. Pored toga, areal je mozaičan, sa mnoštvom manjih i izolovanih populacija, naročito u Vojvodini.

Strogo zaštićena u Srbiji. IUCN Red List: LC

Tekst: Aleksandar Urošević